ATYS

I.

ATYS

Croesi, Lydiae Regis, fil. qui, cum antea semper mutus fuislet, in eo tandem praelio, quod Lydiae servitutem attulit, cum Cyri militem videret sublatô ense patri suo caedem illaturum, nimiâ loquendi cupiditate, linguae vinculum abrupit, clarâque voce Patris interitum deprecatus est his verbis, Α῎νθρωπε μὴκτεῖνε Κροῖσον. Periit in venatione, ab Adrasto, cuius curae commislus erat, per negligentiam, letaliter vulneratus. Herodot. l. 1. et 2.

II.

ATYS

Herculis et Omphales fil. e duobus filiis sorte iactâ alterum retinuit Lydum nomine, alterum, cum abundante multitudine in Italiam misit coloniae deducendae. Cui nomen Tyrrhenus et ab eo Tyrrhenia terra, Tacit. l. 4. Annal. c. 55. Strab. l. 5. Macrob. Saturn. l. 1. c. 21. Nic. Lloydius. Vide supra, ubi de Atye Cotyos filio.

III.

ATYS

Indus quidam in Andromedae nuptiis a Perseo interfectus. Ovid. Met. l. 5. v. 46.

---- Erat Indus Atys, quem flumine Gange

Edita Limniace vitreis peperisse sub undis

Creditur. ---- ----

IV.

ATYS

cui avus Masnes, vel Manes, Iovis et Terrae sil. pater Cotys, Lydiae Rex Herodot. l. 1. c. 7. Lydi, qui antea Maeones dicti sunt, nomen habuerunt a Lydo, Atyrs filio, Cuius posteri regnârunt. Sic ei succeslerit fil. Lydus, quem vide ut et supra voce Atyadae. Addo saltem locnm Halicarnassaei l. 1. Atys ex Callithea Choraei filia sustulit Lydum --- et Tyrrhenum: unde liquet, confundi hunc Atym (Cotyis ex Halia Tulli indigenae filia genitum) cum Atye quodam Herculis et Omphales filio, uti mox videre est.

V.

ATYS

iuvenis, cui Ismene Oedipi filia fuit desponsata, qui tamen ante nuptias a Tydeo intersectus est.

VI.

ATYS

puer Cybeli adamatus, sacrisque suis praefectus eâ lege, ut perpetuo castitatem servaret. Sed cum postea voti sui parum memor, Sangaritidem nympham compressislet, ab irata Dea in furorem actus, testes sibi exsecuit; cumque etiam sibi manus afferre conaretur, miseratione Cybeles in pinum arborem mutatus est. Ovid. Met. l. 10. v. 104.

---- Cybeleius Atys

Exuit hac hominem, truncôque induruit illô.

Vide Catullum, Carmine 64. cuius initum:

Super alta vectus Atys celeri rate maria.

Ubititulus, in scripto Scaligeri, De Attine furore percito. Et sane ita legitur apud Macrob. qui hanc fabulam ad Terram et Solem applicar Saturn. l. 1. c. 21. et in veteri quadam inscriptione Hispana. Graecis Α᾿ττῖν, Α᾿ττῖνος, et Α῎ττυς Α῎ττυος, ut Φόρκυν et Φόρκυς. Nero enim dixit,

---- Berecynthius Attin,

apud Pers. Sat. 1. v. 93. Dio de Nerone, Ε᾿κιθαρώδησεν Α῎ττιν τινὰ ἢ Βάκχας, lege Α᾿ττῖνα. Nic. Lloydius. Male hinc Salmasio pro Attis. Atys enim nomen Lydum est, quô aliquot Lydiae Reges vocati sunt; Pater nempe Lydi, a quo Lydia denominata est: Item Pater Manetis, eiusdem Lydiae Regis: fil. Croesi etc. ut vidimus. Attis vero nomen Phrygii ephebi, quem dilexit Mater Deûm. Attidem namque, et Attinem et Attin in declinationibus tam Graeci, quam Latini, dixêre. Latinam Inscriptionem vidimus supra. Alii,

Qui colitis Cybelen et qui Phryga plangitis Attin.

Persius, Loc. cit.

Claudere sic didicit versum, Berecynthius Attin.

Macrob. Solem vero, sub nomine Attinis ornant fistulâ et virgâ etc. Saturnal. l. 1. c. 21. quem locum vide supra. Grtaeca Inscr.

Α῎ττει δ᾿ ὑψίςτῳ καὶ συνιέντι τὸ πᾶν.

Dio, Ε᾿κιθαρώδησεν Α᾿ττῖνα, ἢ Βάκχας: Citharâ cantavit Attinem et Bacchas. Α῎ττης Nicandro, pro Α᾿ττίς: nam dixit in patrio casu Α῎ττεω:

---- καὶ ὀργαςτήριον Α῎ττεω.

Hesych. ita Lacones eum appellare notavit: Α῎ττης, τὸν Α῎ττιν λέγουσιν οἱ Λάκωνες, etc. De nominis etymo Arnob. l. 5. Repertum nescio quis sumit Phorbas, lacte alit hirquinô: et quomam Lydia scitulos sic

vocat, velquia hircos Phryges suis Attagos eloquutionibus nuncupant; inde Attis nomen ut sortiretur, essluxit. Quod Auctori suo relinquimus; interim Α᾿δηγοὺς hircos Ionibus significare, ex Eustathio notat Salmasius, quem vide ad Solin. p. 50. et 51. ut et supra in voce Attis.